Święto wiśni w Safru
Niematerialne dziedzictwo kulturowe UNESCO | |
![]() Pomnik wiśni przed urzędem w Safru (2023) | |
Państwo | |
---|---|
Typ | |
Numer ref. | |
Region[b] |
Kraje arabskie |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
2012 |
Święto wiśni w Safru[1][2] (arab. مهرجان (موسم) حب الملوك بصفرو, mihraǧān (mawsim) ḥabb al-mulūk bi-Ṣafrū) – coroczny trzydniowy festiwal poświęcony owocom wiśni, odbywający się w czerwcu w mieście Safru (arab. صفرو, tamazight ⵚⴼⵕⵓ, fr. Séfrou), w regionie Fez-Meknes, w północnej części Maroka.
W 2012 roku podczas odbywającej się w Paryżu 7. sesji Międzyrządowego Komitetu ds. Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego tradycja wpisana została na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO[3].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Święto wiśni w mieście Safru , które jest położone u stóp Atlasu Średniego, ok. 30 km na południowy wschód od Fezu, to najstarszy festiwal odbywający się w Maroku, a jego początki sięgają lat 20. XX wieku[4]. Coroczne, trzydniowe obchody mają miejsce w czerwcu i są poświęcone przyrodniczemu i kulturowemu pięknu oraz promocji miasta i całej prowincji , która słynie z upraw wiśni pospolitej (Prunus cerasus) i wiśni ptasiej, czyli czereśni (Prunus avium)[4]. Wiśnie uchodzą za symbol regionu[1][3]. Wiśniowe sady i ogrody znajdują się nie tylko w Safru, ale i w okolicznych wsiach i miasteczkach, m.in. Imuzzar Kandar i Al-Hadżib . Ich mieszkańcy również biorą udział w święcie, dostarczając owoce oraz tradycyjne produkty spożywce i wyroby rzemieślnicze[4].
W ramach konkursu odbywającego się przed festiwalem wybierana jest Królowa Wiśni (arab. ملكة جمال حب الملوك, malikat ǧamāl ḥabb al-mulūk). Początkowo wyboru dokonywano wyłącznie spośród mieszkanek regionu, od 2010 roku do konkursu mogą zgłaszać się kandydatki z całego kraju[1][4].
Kulminacyjnym momentem święta jest odbywająca się w ostatni dzień festiwalu parada. Jej centralną postacią jest ubrana w odświętny tradycyjny strój Królowa Wiśni, która wraz z członkami swojego orszaku rozdaje owoce wiśni uczestnikom wydarzenia[4][3]. W pochodzie udział biorą również grupy teatralne, zespoły muzyczne, tancerze i mażoretki oraz wozy miejscowych sadowników[1].
Przygotowania do święta jednoczą całą społeczność lokalną i wzmacniają poczucie przynależności do wspólnoty[3]. Kobiety wykonują jedwabne guziki do tradycyjnych strojów, takich jak kaftany, szarawary, dżabadory czy dżellaby, za oprawę wydarzenia odpowiadają grupy muzyczne i taneczne (wykonujące np. tradycyjny berberyjski taniec ahidus ), a miejscowe kluby organizują towarzyszące festiwalowi zawody sportowe[4]. Podczas obchodów odbywają się również wystawy i konkursy literackie, a także serwowane są dania kuchni marokańskiej i berberyjskiej[3]. Transmisja tradycji odbywa się głównie nieformalnie z pokolenia na pokolenie przez udział w święcie oraz w przygotowaniach do niego, a także poprzez przekazywanie wiedzy i umiejętności uprawy drzew wiśniowych przez doświadczonych arborystów[3]. W organizację i promocję wydarzenia angażują się również lokalne władze[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Polski Komitet ds. UNESCO, Maroko [online], www.unesco.pl [dostęp 2025-03-25] (pol.).
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 3. Afryka. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2004, s. 105. ISBN 83-239-7826-3.
- ↑ a b c d e f g UNESCO – Cherry festival in Sefrou [online], ich.unesco.org [dostęp 2025-03-25] (ang.).
- ↑ a b c d e f Cherry festival in Sefrou – Nomination form [online], ich.unesco.org, 7 maja 2012 [dostęp 2025-03-25] (ang.).