eon
Encyklopedia PWN
eon
filoz. pojęcie używane przez niektórych neoplatoników oraz gnostyków na określenie hipostazy Boga, poznawalnej przez człowieka w intelektualnym oglądzie, podczas gdy sam Bóg jest niepoznawalny;
[gr. aiṓn ‘czas’, ‘wiek’],
eon
geol. największa geochronologiczna jednostka dziejów Ziemi, obejmująca bardzo długi etap rozwoju Ziemi i jej świata organicznego;
[gr. aiṓn ‘czas’, ‘wiek’],
fr. oficer i tajny agent;
eony
u neoplatoników i gnostyków wieczyste moce, które emanuje absolut, aby za ich pośrednictwem wywierać wpływ na dzieje świata;
[gr.],
drugi eon (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi, trwający od ok. 2,5 mld lat temu do ok. 540 mln lat temu, także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały;
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
