Միանմար
Միանմար | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
![]() | |||||
Կը ներառնէ | Ռաքինէ, Չին, Քաչին, Շան, Քայա, Քային, Մոն, Սակայնք, Թանինթարյի շրջան, Այեյարուատի շրջան, Եանկոն, Պակօ շրջան, Մակուէյ շրջան, Մանտալէյ շրջան, Նայբյիտոյի միութեան տարածք, Տանու ինքնավար վարչական շրջան, Քոքանկ ինքնավար վարչական շրջան, Նակա ինքնավար վարչական շրջան, Բա-Օ, Բա Լաունկ ինքնավար վարչական շրջան եւ Ուա ինքնավար վարչական շրջան | ||||
Պետական լեզու | Պիրման[1] | ||||
Մայրաքաղաք | Նայբյիտօ | ||||
Օրէնսդիր մարմին | Pyidaungsu Hluttaw | ||||
Երկրի ղեկավար | Մին Սուէ | ||||
Կառավարութեան ղեկավար | Մին Աունկ Հլայնկ | ||||
Ազգաբնակչութիւն | 53 370 609 մարդ (2017)[2] | ||||
Օրհներգ | Գապա մա Քիյէ | ||||
Կարգախօս | Let the journey begin եւ Gadewch i'r daith ddechrau | ||||
Հիմնադրուած է | 4 Յունուար 1948 թ. | ||||
Արժոյթ |
kyat (քիյաթ) | ||||
Ազգային տօն | Անկախութեան Օր | ||||
Ժամային համակարգ | UTC+06:30 եւ Ասիա/Եանկոն[3] | ||||
Հեռաձայնային համակարգ | +95 | ||||
Համացանցի յղում | .mm | ||||
Մարդկային ներուժի զարգացման թիւ | 0,585[4] | ||||
Lua–ի սխալ՝ expandTemplate: template "ref-my" does not exist։ |
Միանմար կամ Պիրմա, պաշտօնապէս Միանմարի Միութեան Հանրապետութիւն, պետութիւն Հարաւարեւելեան Ասիոյ մէջ։ Մայրաքաղաքը 2005 թուականէն սկսեալ Նեյբիտոն, իսկ ամենամեծ քաղաքը նախկին մայրաքաղաք Եանկոնն է։[5] Երկիրը սահմանակից է Պանկլատէշին, Հնդկաստանին, Չինաստանին, Թայլանտին, Լաոսին, Անտաման ծովուն եւ Պենկալի ծոցին։

Երկիրը կը բաղկանայ 55 071 184 բնակիչներէ (2022):[6] Հիմնական ազգը Պիրմացիներն են (68%), երկրորդ ազգը Շաներն են (9%) իսկ երրորդ ազգը Գարեններն են (7%)։ Միանմարի պաշտօնական կրօնը Պուտտայականութիւնն է, փոքրամասնական կրօններ են քրիստոնէութիւնը, Պիրմական դասական կրօնը, իսլամութիւնը եւ հինտուիզմը:
Միանմարը հարուստ է նեֆրիթներով, թանկարժէք քարերով, նաւթով, բնական կազով եւ այլ հանքային հանածոներով։ Միանմարի առողջապահութիւնը ցած մակարդակի վրայ է։ Կառավարութիւնը երկրի ՀՆԱ-ի 3%-ը կը ծախսէ առողջապահութեան վրայ։ Հանրային հիւանդանոցներու մէջ կը բացակային նորագոյն սարքաւորումները։ Տնտեսական անհաւասարութիւնը աշխարհի ամենաբարձրներէն է, որովհետեւ տնտեսութեան մեծ մասը կը պատկանի ռազմական բռնակալութեան աջակցողներուն: Մարդկային Զարգացման Ցուցակին համաձայն 2020-ին Միանմար 147-րդն էր 189 երկիրներէ:
Միանմար անդամ է Արեւելեան Ասիայի Համաժողիվին, Չէզոք Երկրներու Շարժման եւ Հարաւարեւելեան Ասիայի Պետութիւններու Ընկերակցութեան:
Պատմութիւն
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]Պատմութեան մէջ Թիպեթապիրմաներէն խօսող ցեղեր կը բնակէին Վերին Միանմարը, իսկ Մոն թագաւորութիւնները՝ Վարի Միանմարը:[7] 1050-ական թուականներուն Բական թագաւորութեան հաստատումէն ետք Պիրմական լեզուն, մշակոյթը եւ Պուտտայականութիւնը շուտով դարձաւ կարեւոր մաս մը երկրին ինքնութեան համար: Մոնկոլներու արշաւանքը գահակալեց Բական թագաւորութիւնը, եւ տարբեր պետութիւններ մէջտեղ եկան: ԺԶ. դարուն Լաունկօ արքայութիւնը միացուց Միանմարը եւ կարճ ժամանակի համար դարձաւ հարաւ-արեւելեան Ասիոյ ամենամեծ կայսրութիւնը:
ԺԹ. դարու սկիզբը Քոնպաունկ կայսրութիւնը կը կառավարէր մօտաւորապէս այսօրուան Միանմարի տարածքը: Բրիտանական արեւելահնդկական ընկերութիւնը երեք անգլա-պիրմական պատերազմներէ ետք գրաւեց ամբողջ Միանմարը: 1942-1945 տարիներուն ընթացքին Ճափոնական գրաւումէն ետք, Դաշնակցային ուժերը վերագրաւեցին Միանմարը եւ ան անկախութիւն ստացաւ 1948-ին: 1962-ի պետական հարուածէն ետք Միանմարը դարձաւ ռազմական բռնապետութիւն «Պիրմայի Ընկերվարական Ծրագիր» կուսակցութեան բռնիշխանութեան տակ:
Անկախութենէն մինչեւ այսօր երկիրը կը տուժէ ցեղային անհասկացողութիւններու եւ ամենաերկար քաղաքային պատերազմներու հետեւանքները: ՄԱԿ-ը եւ այլ կազմակերպութիւններ տասնեակ մարդկային իրաւունքներու խախտումներ տեղեկագրած են:[8] 2011-ին ռազմական բռնապետութիւնը չեղեալ նկատուեցաւ 2010-ի ընդհանուր ընտրութիւններէ ետք, եւ կառավարութիւնը յանցն առաւ ժողովուրդը: Աունկ Սան Սու Քյիի եւ այլ քաղաքական բանտարկեալներու արձակումէն եւ 2015-ի յաջող ընտրութիւններէ ետք երկրին տնտեսական եւ մարդկային իրաւունքներու վիճակը լաւացաւ, սակայն փոքրամասնութիւններու խտրականութիւնը՝ մանաւանդ Ռոհինկիայի պայքարի ընթացքին մնաց անփոփոխ:[9] 2020-ի Միանմարի ընդհանուր ընտրութիւններէ ետք, որտեղ Աունկ Սան Սու Քյիի կուսակցութիւնը Ամիոթա Հլութաուի եւ Փյիթու Հլութաուի մեծամասնութիւնը շահեցաւ, 2021-ին Պիրմական բանակը կրկին պետական հարուածէն ետք գլուխ առաւ երկրի կառավարութիւնը: Մեծ հակակառավարական ցոյցեր տեղի ունեցան, որոնց ընթացքին բանակը բուռն ձեւով վարուեցաւ ժողովուրդին հետ: Զօրքը նաեւ ձերբակալեց Աունկ Սան Սու Քյիին եւ զայն դատապարտեց կաշառակերութեան եւ Քովիտ-19-ի օրէնքներու խախտումի պատճառով: Անկախ դիտորդներ այս մէկը «քաղաքակայինօրէն դրդուած» կոչեցին:
Ծանօթագրութիւններ
[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]- ↑ 450 // (unspecified title)
- ↑ Համաշխարհային բանկի տվյալների բազա — Համաշխարհային Դրամատուն.
- ↑ https://data.iana.org/time-zones/tzdb-2021e/asia
- ↑ Human Development Report — Միավորված ազգերի կազմակերպության զարգացման ծրագիր, 2022.
- ↑ (անգլերեն) Burma, Central Intelligence Agency, 2022-04-12, https://www.cia.gov/the-world-factbook/countries/burma/, վերցված է 2022-04-18
- ↑ «Myanmar Population (2022) - Worldometer»։ www.worldometers.info (անգլերեն)։ արտագրուած է՝ 2022-04-18
- ↑ Օռայլի, Տուկալտ (2007): Early civilizations of Southeast Asia (հայ.՝ Հարաւարեւելեան Ասիոյ Նախկին քաղաքակրթութիւններ): Միացեալ Թագաւորութիւն՝ Ալդամիրա փրես: ISBN 978-0-7591-0279-8
- ↑ «Myanmar (Burma) | Country Page | World | Human Rights Watch»։ www.hrw.org (անգլերեն)։ արտագրուած է՝ 2022-04-18
- ↑ Greenwood Faine (2013-05-27)։ «8 Stages of Genocide | Burma’s Rohingya Suffer Ethnic Cleansing»։ UN Dispatch (en-US)։ արտագրուած է՝ 2022-04-18