Jump to content

Միանմար

Միանմար
Միանմարկ դրօշակ Զինանշանը


Կը ներառնէ Ռաքինէ, Չին, Քաչին, Շան, Քայա, Քային, Մոն, Սակայնք, Թանինթարյի շրջան, Այեյարուատի շրջան, Եանկոն, Պակօ շրջան, Մակուէյ շրջան, Մանտալէյ շրջան, Նայբյիտոյի միութեան տարածք, Տանու ինքնավար վարչական շրջան, Քոքանկ ինքնավար վարչական շրջան, Նակա ինքնավար վարչական շրջան, Բա-Օ, Բա Լաունկ ինքնավար վարչական շրջան եւ Ուա ինքնավար վարչական շրջան
Պետական լեզու Պիրման[1]
Մայրաքաղաք Նայբյիտօ
Օրէնսդիր մարմին Pyidaungsu Hluttaw
Երկրի ղեկավար Մին Սուէ
Կառավարութեան ղեկավար Մին Աունկ Հլայնկ
Ազգաբնակչութիւն 53 370 609 մարդ (2017)[2]
Օրհներգ Գապա մա Քիյէ
Կարգախօս Let the journey begin եւ Gadewch i'r daith ddechrau
Հիմնադրուած է 4 Յունուար 1948 թ.
Արժոյթ kyat (քիյաթ)
Ազգային տօն Անկախութեան Օր
Ժամային համակարգ UTC+06:30 եւ Ասիա/Եանկոն[3]
Հեռաձայնային համակարգ +95
Համացանցի յղում .mm
Մարդկային ներուժի զարգացման թիւ 0,585[4]
Lua–ի սխալ՝ expandTemplate: template "ref-my" does not exist։

Միանմար կամ Պիրմա, պաշտօնապէս Միանմարի Միութեան Հանրապետութիւն, պետութիւն Հարաւարեւելեան Ասիոյ մէջ։ Մայրաքաղաքը 2005 թուականէն սկսեալ Նեյբիտոն, իսկ ամենամեծ քաղաքը նախկին մայրաքաղաք Եանկոնն է։[5] Երկիրը սահմանակից է Պանկլատէշին, Հնդկաստանին, Չինաստանին, Թայլանտին, Լաոսին, Անտաման ծովուն եւ Պենկալի ծոցին։

Միանմարի դրօշը

Երկիրը կը բաղկանայ 55 071 184 բնակիչներէ (2022):[6] Հիմնական ազգը Պիրմացիներն են (68%), երկրորդ ազգը Շաներն են (9%) իսկ երրորդ ազգը Գարեններն են (7%)։ Միանմարի պաշտօնական կրօնը Պուտտայականութիւնն է, փոքրամասնական կրօններ են քրիստոնէութիւնը, Պիրմական դասական կրօնը, իսլամութիւնը եւ հինտուիզմը:

Միանմարը հարուստ է նեֆրիթներով, թանկարժէք քարերով, նաւթով, բնական կազով եւ այլ հանքային հանածոներով։ Միանմարի առողջապահութիւնը ցած մակարդակի վրայ է։ Կառավարութիւնը երկրի ՀՆԱ-ի 3%-ը կը ծախսէ առողջապահութեան վրայ։ Հանրային հիւանդանոցներու մէջ կը բացակային նորագոյն սարքաւորումները։ Տնտեսական անհաւասարութիւնը աշխարհի ամենաբարձրներէն է, որովհետեւ տնտեսութեան մեծ մասը կը պատկանի ռազմական բռնակալութեան աջակցողներուն: Մարդկային Զարգացման Ցուցակին համաձայն 2020-ին Միանմար 147-րդն էր 189 երկիրներէ:

Միանմար անդամ է Արեւելեան Ասիայի Համաժողիվին, Չէզոք Երկրներու Շարժման եւ Հարաւարեւելեան Ասիայի Պետութիւններու Ընկերակցութեան:

Պատմութեան մէջ Թիպեթապիրմաներէն խօսող ցեղեր կը բնակէին Վերին Միանմարը, իսկ Մոն թագաւորութիւնները՝ Վարի Միանմարը:[7] 1050-ական թուականներուն Բական թագաւորութեան հաստատումէն ետք Պիրմական լեզուն, մշակոյթը եւ Պուտտայականութիւնը շուտով դարձաւ կարեւոր մաս մը երկրին ինքնութեան համար: Մոնկոլներու արշաւանքը գահակալեց Բական թագաւորութիւնը, եւ տարբեր պետութիւններ մէջտեղ եկան: ԺԶ. դարուն Լաունկօ արքայութիւնը միացուց Միանմարը եւ կարճ ժամանակի համար դարձաւ հարաւ-արեւելեան Ասիոյ ամենամեծ կայսրութիւնը:

ԺԹ. դարու սկիզբը Քոնպաունկ կայսրութիւնը կը կառավարէր մօտաւորապէս այսօրուան Միանմարի տարածքը: Բրիտանական արեւելահնդկական ընկերութիւնը երեք անգլա-պիրմական պատերազմներէ ետք գրաւեց ամբողջ Միանմարը: 1942-1945 տարիներուն ընթացքին Ճափոնական գրաւումէն ետք, Դաշնակցային ուժերը վերագրաւեցին Միանմարը եւ ան անկախութիւն ստացաւ 1948-ին: 1962-ի պետական հարուածէն ետք Միանմարը դարձաւ ռազմական բռնապետութիւն «Պիրմայի Ընկերվարական Ծրագիր» կուսակցութեան բռնիշխանութեան տակ:

Անկախութենէն մինչեւ այսօր երկիրը կը տուժէ ցեղային անհասկացողութիւններու եւ ամենաերկար քաղաքային պատերազմներու հետեւանքները: ՄԱԿ-ը եւ այլ կազմակերպութիւններ տասնեակ մարդկային իրաւունքներու խախտումներ տեղեկագրած են:[8] 2011-ին ռազմական բռնապետութիւնը չեղեալ նկատուեցաւ 2010-ի ընդհանուր ընտրութիւններէ ետք, եւ կառավարութիւնը յանցն առաւ ժողովուրդը: Աունկ Սան Սու Քյիի եւ այլ քաղաքական բանտարկեալներու արձակումէն եւ 2015-ի յաջող ընտրութիւններէ ետք երկրին տնտեսական եւ մարդկային իրաւունքներու վիճակը լաւացաւ, սակայն փոքրամասնութիւններու խտրականութիւնը՝ մանաւանդ Ռոհինկիայի պայքարի ընթացքին մնաց անփոփոխ:[9] 2020-ի Միանմարի ընդհանուր ընտրութիւններէ ետք, որտեղ Աունկ Սան Սու Քյիի կուսակցութիւնը Ամիոթա Հլութաուի եւ Փյիթու Հլութաուի մեծամասնութիւնը շահեցաւ, 2021-ին Պիրմական բանակը կրկին պետական հարուածէն ետք գլուխ առաւ երկրի կառավարութիւնը: Մեծ հակակառավարական ցոյցեր տեղի ունեցան, որոնց ընթացքին բանակը բուռն ձեւով վարուեցաւ ժողովուրդին հետ: Զօրքը նաեւ ձերբակալեց Աունկ Սան Սու Քյիին եւ զայն դատապարտեց կաշառակերութեան եւ Քովիտ-19-ի օրէնքներու խախտումի պատճառով: Անկախ դիտորդներ այս մէկը «քաղաքակայինօրէն դրդուած» կոչեցին:

Ծանօթագրութիւններ

[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
  1. 450 // (unspecified title)
  2. Համաշխարհային բանկի տվյալների բազաՀամաշխարհային Դրամատուն.
  3. https://data.iana.org/time-zones/tzdb-2021e/asia
  4. Human Development ReportՄիավորված ազգերի կազմակերպության զարգացման ծրագիր, 2022.
  5. (անգլերեն) Burma, Central Intelligence Agency, 2022-04-12, https://www.cia.gov/the-world-factbook/countries/burma/, վերցված է 2022-04-18 
  6. «Myanmar Population (2022) - Worldometer»։ www.worldometers.info (անգլերեն)։ արտագրուած է՝ 2022-04-18 
  7. Օռայլի, Տուկալտ (2007): Early civilizations of Southeast Asia (հայ.՝ Հարաւարեւելեան Ասիոյ Նախկին քաղաքակրթութիւններ): Միացեալ Թագաւորութիւն՝ Ալդամիրա փրես: ISBN 978-0-7591-0279-8
  8. «Myanmar (Burma) | Country Page | World | Human Rights Watch»։ www.hrw.org (անգլերեն)։ արտագրուած է՝ 2022-04-18 
  9. Greenwood Faine (2013-05-27)։ «8 Stages of Genocide | Burma’s Rohingya Suffer Ethnic Cleansing»։ UN Dispatch (en-US)։ արտագրուած է՝ 2022-04-18