Kanotier

Kanotier (z fr. canotier – wioślarz) – słomkowy kapelusz z niską płaską główką i niedużym rondem, ozdobiony czarną lub białą jedwabną wstążką.

Pojawił się w drugiej połowie XIX wieku, będąc początkowo noszony przez przedstawicieli obu płci. W pierwszej połowie XX wieku moda na ten letni kapelusz, noszony w późniejszym okresie już tylko przez mężczyzn, zanikła. Miłośnikiem kanotiera był francuski piosenkarz Maurice Chevalier, a w Polsce do elegancji tego rodzaju nawiązywał Tadeusz Ross, (m.in. wykonując swój przebój Słońce w kapeluszu)^[1].

W okresie fin de siècle'u i pierwszym dwudziestoleciu XX wieku typ męskiego letniego nakrycia głowy, stosowany zwłaszcza do ubioru wakacyjnego. Należał do modnego wyposażenia wioślarzy (uwidoczniony na obrazach impresjonistów) oraz cyklistów^[2]. W wersji damskiej używany przez rowerzystki, bądź niektóre sportsmenki (np. tenisistki)^[3].

Zobacz też

Panama (kapelusz)

Przypisy

↑ Małgorzata Szubert: Leksykon…, dz. cyt., s. 102.
↑ Małgorzata Szubert: Leksykon…, dz. cyt., s. 47, 102.
↑ Anna Sieradzka: Tysiąc lat ubiorów w Polsce. Warszawa: Arkady, 2003, s. 210, 262.

Bibliografia

Małgorzata Szubert: Leksykon rzeczy minionych i przemijających. Warszawa: Muza SA, 2004, s. 101-102. ISBN 83-7319-138-0.

[1] Małgorzata Szubert: Leksykon…, dz. cyt., s. 102.

[2] Małgorzata Szubert: Leksykon…, dz. cyt., s. 47, 102.

[3] Anna Sieradzka: Tysiąc lat ubiorów w Polsce. Warszawa: Arkady, 2003, s. 210, 262.

[1]

[2]

[3]