Wilmar Barrios
![]() | |||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Wilmar Enrique Barrios Terán | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
16 października 1993 | ||||||||||||||||||||
Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||
Klub | |||||||||||||||||||||
Numer w klubie |
5 | ||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna[b] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||
|
Wilmar Enrique Barrios Terán (ur. 16 października 1993 w Cartagena de Indias) – kolumbijski piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika, od 2019 roku zawodnik rosyjskiego Zenitu Petersburg, reprezentant Kolumbii. Brązowy medalista Copa América 2021. Uczestnik Mistrzostw Świata 2018 oraz Copa América 2019.
Kariera klubowa
[edytuj | edytuj kod]Barrios pochodzi z miasta Cartagena, wychowywał się w dzielnicy La Candelaria – jednej z najuboższych w Kolumbii. Po rozwodzie rodziców (ojciec założył nową rodzinę, matka wyjechała do Wenezueli) był wychowywany przez babkę. Pierwsze zorganizowane treningi piłkarskie odbywał za pośrednictwem szkoły w ramach programu Comfenalco, organizującego aktywne sposoby spędzania czasu przez ubogą młodzież. W późniejszym czasie wyjechał do Cali, gdzie dołączył do akademii młodzieżowej Ciclones de Cali; tam został przekwalifikowany z rozgrywającego na defensywnego pomocnika, lecz na dłuższą metę nie był w stanie zaadaptować się do życia w innej miejscowości i powrócił do rodzinnego miasta. W wieku szesnastu lat został zauważony przez Humberto „Tucho” Ortiza – znanego trenera juniorów i łowcę talentów – i ściągnięty przez niego do klubu Deportes Tolima z siedzibą w Ibagué. W 2013 roku zdobył z Tolimą mistrzostwo Kolumbii do lat dwudziestu.
Do seniorskiej drużyny Barrios został włączony w wieku dziewiętnastu lat przez szkoleniowca Carlosa Castro, w Categoría Primera A debiutując 23 lutego 2013 w przegranym 0:3 spotkaniu z Boyacá Chicó. W drugiej połowie tej konfrontacji otrzymał czerwoną kartkę (w konsekwencji otrzymania dwóch żółtych). Przez pierwsze kilka miesięcy pełnił rolę rezerwowego, lecz od nowego sezonu został kluczowym zawodnikiem środka pola. W 2014 roku wywalczył z Tolimą puchar Kolumbii – Copa Colombia, zaś premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił 17 maja 2015 w wygranym 5:0 meczu z Jaguares. Ogółem barwy Tolimy reprezentował przez trzy i pół roku, rozgrywając 144 spotkania we wszystkich rozgrywkach. Imponował odbiorem piłki, walecznością i mimo stosunkowo młodego wieku pełnił rolę kapitana drużyny.
W sierpniu 2016 Barrios za sumę trzech milionów dolarów przeszedł do czołowego klubu Ameryki Południowej – argentyńskiego giganta CA Boca Juniors. W argentyńskiej Primera División zadebiutował 29 października 2016 w wygranym 4:0 pojedynku z CA Temperley, początkowo będąc jednak rezerwowym ekipy. Podstawowym piłkarzem ekipy z Buenos Aires został dopiero po upływie pięciu miesięcy, kiedy to niezdolni do gry okazali się jego bezpośredni konkurenci do gry w składzie – Fernando Gago doznał kontuzji, zaś Rodrigo Bentancur odszedł do Juventusu. W końcówce rozgrywek 2016/2017 miał spory udział w zdobyciu przez Boca tytułu mistrza Argentyny.
1 lutego 2019 przeszedł do Zenitu Petersburg.
Kariera reprezentacyjna
[edytuj | edytuj kod]W sierpniu 2016 Barrios został powołany przez Carlosa Restrepo do reprezentacji Kolumbii U-23 na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro. Tam miał niepodważalne miejsce w wyjściowym składzie; rozegrał wszystkie cztery mecze od pierwszej minuty, zaś jego drużyna odpadła z męskiego turnieju piłkarskiego w ćwierćfinale, ulegając w nim gospodarzowi i późniejszemu złotemu medaliście – Brazylii (0:2).
Pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji Kolumbii Barrios otrzymał od selekcjonera José Pekermana, w marcu 2015 na towarzyskie mecze z Bahrajnem (6:0) i Kuwejtem (3:1), nie zdołał jednak wówczas pojawić się na placu gry. Dwa miesiące później znalazł się na szerokiej liście na Copa América, lecz ostatecznie nie został powołany na ten turniej. W kadrze narodowej zadebiutował ostatecznie 6 września 2016 w przegranym 1:2 spotkaniu z Brazylią w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w Rosji.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wilmar Barrios w bazie National Football Teams (ang.)
- Wilmar Barrios, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .
- W. Barrios, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .
- Reprezentanci Kolumbii w piłce nożnej
- Kolumbijscy piłkarze
- Kolumbijscy piłkarze na igrzyskach olimpijskich
- Piłkarze Deportes Tolima
- Piłkarze CA Boca Juniors
- Piłkarze Zenitu Petersburg
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018
- Piłkarze nożni na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016
- Kolumbijscy olimpijczycy (Rio de Janeiro 2016)
- Uczestnicy Copa América 2019
- Uczestnicy Copa América 2021
- Ludzie urodzeni w Cartagena de Indias
- Urodzeni w 1993